مواجهه با ذرات آلاینده موجود در هوای شهری می توانند منجر به بروز بیماری های مغز و اعصاب شوند.

ذرات آلاینده موجود در هوا می توانند مستقیماً به نورون ها آسیب برسانند. این ذرات می توانند با اختلال در تنظیم فعالیت میکروگلیا و سلول های ایمنی مغز، آسیب های گسترده ای را وارد کنند. میکروگلیا ممکن است مزاحمان را با عوامل بیماری زا اشتباه گرفته و مواد شیمیایی را برای از بین بردن آنها آزاد کند. این ذرات می توانند تجمع کرده و باعث التهاب شوند و التهاب مزمن در مغز در تخریب سلول های عصبی دخیل است.

ذرات موجود در هوای شهری می توانند از طریق جریان خون و عبور از سد خونی – مغزی به مغز آسیب برساند. نتایج تحقیقات نشان می دهد که ذرات کوچک می توانند از طریق غشای پلاسمایی آلوئولها و عبور از دیواره مویرگ ها وارد جریان خون شده و سپس ذرات از طریق خون در سراسر بدن توزیع شوند. اگرچه ممکن است برخی از این ذرات در نهایت سد خونی مغزی را از بین ببرند، اما نیازی نیست که یک آلاینده وارد مغز شود تا در آنجا مشکل ایجاد کند. سیستم ایمنی بدن می تواند به ذرات موجود در ریه یا جریان خون نیز واکنش نشان دهد و باعث التهاب گسترده ای شود که بر مغز تأثیر می گذارد. حتی ذرات آلاینده بلعیده شده نیز می تواند اثرات عصبی غیر مستقیم از طریق جذب در روده داشته باشد. لذا مواجهه با این آلاینده ها می تواند منجر به بروز التهابات سیستمیک گردد.

محققان ارتباطات قوی بین میکروبیوم روده و مغز را تشخیص داده اند و مطالعات اخیر نشان می دهد که علاوه بر استنشاق ذرات آلاینده موجود در هوای محیط، بلع این ذرات و ورود آن ها به روده نیز می تواند باعث التهاب سیستمیک شود. لذا انجام تحقیقات بیشتر درخصوص اثرات مختلف ذرات آلاینده موجود در هوا و محیط پیرامونی می تواند اثرات آن ها را در بروز بیماری های مختلف مشخص نموده راهکار های مناسب برای پیشگیری از بروز بیماری ها ارائه نماید. لذا لزوم انجام تحقیقات بیشتر در مورد بررسی اثرات آلاینده های محیطی بر سلامت اهمیت ویژه ای خواهد دادشت.