پویش ملی برای آگاهی از سلامت خود من هم تست اچ آی وی می دهم
حتماً از سال‌ها قبل شنیده‌اید که ایدز بیماری است که سالیانه جان هزاران نفر را گرفته و به‌سرعت گسترش‌یافته است. اما امروزه کشورهایی هستند که موفق به کنترل بیماری شده‌اند. این موفقیت زمانی حاصل‌شده که آن‌ها توانسته‌اند درصد بالایی از افراد مبتلا را تحت درمان قرار دهند، زیرا زمانی که فرد تحت درمان قرار می‌گیرد، هم خودش می‌تواند زندگی سالمی داشته باشد و هم تعداد ویروس‌ها در خونش کم شده و بیماری را خیلی کمتر به دیگران منتقل می‌کند؛ و به‌این‌ترتیب بیماری در آن جوامع کنترل‌شده است.
بیماری اچ آی وی :
درواقع بیماری که همگان با نام کلی ایدز می‌شناسند، در اصل عفونتی است به نام اچ آی وی که اگر تحت مراقبت و درمان قرار گیرد ممکن است هرگز به مرحله ایدز وارد نشود.
ایدز مراحل انتهایی عفونتی به نام اچ آی وی است که سال‌ها توجه همگان را به خود جلب کرده است.
به دلیل اینکه بیماری از ابتدا به خوبی شناخته‌نشده بود، ناشناخته‌های بشر ازیک‌طرف و سرعت انتشار بیماری از طرف دیگر دانش ناکافی بشری ازیک‌طرف و ماهیت متفاوت بیماری نسبت به سایر بیماری‌های عفونی از طرف دیگر منجر شد باورهای غلط در خصوص بیماری شکل‌گرفته و به‌سرعت انتشار یابد. همین امر موجب شد، مشکلات جدی در امر کنترل بیماری پیش آید . متأسفانه اکنون علیرغم وجود دانش کافی در خصوص بیماری، همچنان باورهای غلط چنان در اذهان ریشه دوانده‌اند که از موانع بزرگ در جهت کنترل اپیدمی و تشخیص و مراقبت و درمان بیماری به‌حساب می آید.
برای شناخت یک بیماری عفونی بهتر است در ابتدا با سیستم ایمنی بدن انسان آشنا شوید.
در بدن ما، سیستم ایمنی وجود دارد که وظیفه اش محافظت از بدن در برابر هر عامل بیگانه‌ای است که وارد بدن انسان می‌شود. وقتی عامل بیگانه وارد بدن می‌شود، سیستم ایمنی قسمتی از ساختمان عامل بیگانه را شناسایی می‌کند که به آن"آنتی‌ژن" میگویند و ماده‌ای علیه آن ترشح می‌کند که به آن"آنتی‌بادی" گفته می‌شود. یکی از اصلی‌ترین اجزاء سیستم ایمنی گلبول‌های سفید هستند که در خون و ترشحات بدن قرار دارد و مانند سربازان یک ارتش از بدن در برابر عوامل بیگانه مثل ویروس‌ها ،باکتری‌ها ،قارچ‌ها و.... محافظت می‌کنند.
عامل ایجاد عفونت اچ آی وی:
نوعی ویروس است بنام) اچ آی وی )HIV ویروس نقص ایمنی انسان که به گلبول‌های سفید خون علاقه داشته و تنها درون آن‌ها قادر به ادامه حیات می‌باشد. ازآنجاکه گلبول‌های سفید در خارج از بدن مدت کوتاهی زنده می‌مانند .پس ویروس اچ آی وی هم در خارج از بدن در مدت کوتاهی از بین می‌رود. حرارت، الکل و مواد ضدعفونی‌کننده مانند( وایتکس (به‌راحتی می‌توانند باعث از بین رفتن ویروس شوند.
ویروس اچ آی وی چگونه وارد بدن می‌شود؟
میکروب‌ها از طرق مختلف می‌توانند به بدن انسان وارد شوند و اصولاً هر عامل بیماری‌زایی بسته به اینکه به کدام قسمت بدن تمایل دارد، از راهی وارد می‌شود که امکان دسترسی به آن قسمت برایش فراهم باشد.
مثلاً میکروب آنفلوانزا از راه تنفسی وارد بدن شده و میکروب‌های مولد بیماری‌های اسهالی از طریق گوارشی و با خوردن و آشامیدن وارد بدن می‌شوند.
همان‌طور که اشاره شد سلول هدف برای ویروس اچ آی وی ،گلبول‌های سفید خون هستند. پس مسلماً ویروس از راهی وارد بدن می‌شود که بتواند به گلبول‌های سفید دسترسی داشته باشد، لذا برای ورود ویروس به بدن بایستی مقداری از خون یا ترشحات حاوی گلبول‌های آلوده به ویروس با خون و یا مخاط بدن فرد سالم تماس پیدا کند. چون ویروس فقط داخل گلبول سفید زنده می‌ماند، پس تنها از راهی منتقل می‌شود که گلبول سفید منتقل شود. گلبول سفید فقط در خون و ترشحات بدن وجود دارد پس ویروس هم فقط از راهی می‌تواند وارد شود که خون و ترشحات حاوی ویروس، به خون یا مخاط بدن فرد دیگری وارد شود.
به‌این‌ترتیب ویروس اچ آی وی از 3 راه اصلی زیر می‌تواند وارد بدن انسان شود.
- تزریق خون و فرآورده‌های خونی
- تماس جنسی
- از طریق مادر مبتلا به نوزاد
راه‌هایی که ویروس اچ آی وی از طریق آن‌ها منتقل نمی‌شود:
- کار کردن با یکدیگر و زندگی دسته‌جمعی
- هم‌صحبت شدن و معاشرت‌های اجتماعی یا تماس روزمره با افراد مبتلا مانند هم‌سفر بودن، همکلاس بودن، نشستن در کنار یکدیگر
- از روابط عادی اجتماعی مثل سوارشدن در اتوبوس و تاکسی و استفاده از تلفن‌های عمومی
- غذا خوردن، آشامیدن و یا استفاده از قاشق و چنگال، لیوان و وسایل و ظروف غذاخوری
- اشک و بزاق و از راه هوا عطسه و سرفه
- استفاده از سرویس‌های بهداشتی مشترک مثل حمام، توالت و استخرهای مشترک
- توسط حیوانات، حشرات و یا نیش آن‌ها
- با توجه به ماهیت ویروس و راه‌های انتقال بیماری می‌بینیم که افراد مبتلابه ویروس در حالت عادی و در روابط معمول اجتماعی خطری برای سایرین ندارند.
پس نتیجه می‌گیرم که نیازی به جداسازی افراد مبتلابه اچ آی وی وجود ندارد.
علائم بیماری :
علائم هر بیماری حاصل کنش و واکنش بین عامل بیماری‌زا و بدن با یکدیگر است.
برخلاف اغلب عوامل بیماری‌زا ویروس اچ آی وی خودش، هیچ آسیبی به بدن نمی‌زند این ویروس به گلبول‌های سفید بدن تمایل داشته و وارد آن‌ها شده و شروع به تکثیر می‌کند.
بدن نیز در برابر آن هیچ اقدامی انجام نمی‌دهد؛ چون ویروس در داخل گلبول هست شناسایی نمی‌شود به‌این‌ترتیب نه ویروس کاری انجام می‌دهد و نه بدن عکس‌العملی نشان می‌دهد؛ پس بیماری هیچ علامتی ندارد بعد از مدتی ماده‌ای در خون ترشح می‌شود، که آن‌هم هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند و فقط نفع آن این است که در تشخیص آزمایشگاهی به ما کمک می‌کند
نتیجه : برخلاف سایر بیماری‌ها عفونت اچ آی وی هیچ‌گونه علامتی ندارد و فرد مبتلا تا سالیان متمادی می‌تواند بدون هیچ علامت و مشکلی به زندگی معمول خود ادامه دهد.
ویروس اچ آی وی با استفاده از امکانات گلبول سفید رشد و تکثیر می‌کند. با افزایش تعداد ویروس‌ها، توان گلبول سفید کمتر شده و به‌تدریج نمی‌تواند به‌صورت شایسته از بدن در مقابل سایر میکروب‌ها دفاع کند. بعد از گذشت مدت‌زمانی از ورود ویروس، گلبول سفید یک آنتی‌بادی ترشح می‌کند که فقط مانند نشانه‌ای از رد پای ویروس است و این آنتی‌بادی تاثًیر دیگری ندارد
درصورتی‌که درمان اتفاق نیفتد، با افزایش ویروس‌ها،گلبول سفید کاملاً توان و کارآیی خود را ازدست‌داده و اگر عامل بیماریزای دیگری به بدن وارد گردد، بدن قادر به هیچ عکس‌العملی نیست و آن میکروب می‌تواند انسان را از پای درآورد. در این مرحله بیماری‌های عفونی و سرطان‌های غیرعادی در بدن فرد فرصت رشد و بیماری‌زایی پیدا می‌کنند. از زمان ورود ویروس به بدن، تا زمانی که گلبول‌های سفید کارآیی خود را از دست بدهند، از 5سال تا آخر عمر(متوسط 10 سال ) گزارش‌شده است
تفاوت عفونت اچ آی وی با ایدز
از زمانی که ویروس وارد بدن می‌شود تا زمانی که علامت‌های سایر بیماری‌ها مشخص می‌شود ، اصطلاحاً میگویند فرد مبتلابه اچ آی وی و بی علامت است. این دوره در صورت مراقبت و درمان می‌تواند حتی تا آخر عمر فرد بدون هیچ علامت بالینی ادامه یابد. اما انتقال ویروس از شخص مبتلابه دیگران صورت می‌پذیرد.
درصورتی‌که فرد تحت مراقبت و درمان نباشد، کاهش تدریجی نیروی دفاعی و ایمنی سلولی باعث می‌شود تا شخص در مقابل هر میکروبی که وارد بدنش می‌گردد نتواند مقاومت نماید و علائم انواع و اقسام بیماری‌های عفونی و نادر و سرطان‌های مختلف را نشان می‌دهد، بیماری‌هایی که در افراد سالم سریعاً و بدون هیچ درمانی بهبود می‌یابند، در این افراد ممکن است ماه‌ها طول کشیده و حتی منجر به مرگ آنان شود. به این مرحله، بیماری ایدز گفته می‌شود. پس تنها
زمانی میگوییم فرد مبتلابه ایدز است که دچار نقص سیستم ایمنی شده است.
تشخیص اچ آی وی:
همان‌گونه که اشاره شد در دوران ابتلا به اچ آی وی، فرد هیچ علامتی ندارد که بر اساس آن بتوان به اچ آی وی مشکوک شد. همین موضوع تشخیص اچ آی وی را با مشکل مواجه ساخته و عده زیادی که مبتلا بوده، اما خود نیز از وضعیت ابتلا خود مطلع نیستند.
از زمان ورود ویروس تا زمانی که گلبول‌های سفید آنتی‌بادی را ترشح می‌کنند، مدتی بین دو هفته و گاه حتی سه ماه طول می‌کشد؛ که در این زمان علیرغم اینکه ویروس درون بدن فرد هست، حتی اگر فرد آزمایش هم بدهد جواب منفی خواهد بود به این مدت‌زمان دوران پنجره میگویند
لذا تشخیص اچ آی وی فقط بر مبنای انجام آزمایش خون خواهد بود.و مدت طولانی فرد بی علامت است ولی آزمایش مثبت دارد.
در حال حاضر در کلیه مراکز و پایگاه‌های مشاوره بیماری‌های عفونی و رفتاری کیت‌های تشخیص سریع اچ آی وی وجود دارد که افراد می‌توانند تنها با دو قطره خون از سرانگشت خود و در فاصله زمانی 15-20 دقیقه و به‌صورت کاملاً محرمانه از وضعیت ابتلا خودآگاه شوند.
پیشگیری
مانند همه بیماری‌های عفونی یکی از روش‌های پیشگیری، مانع‌شدن ورود ویروس به بدن فرد است.
استفاده از سرنگ‌های یکبار مصرف در تزریق و کاندوم در روابط جنسی می‌تواند یکی از راه‌های اصلی پیشگیری از انتقال بیماری باشد یکی دیگر از روش‌های مهم پیشگیری از ابتلا به اچ آی وی، درمان افراد مبتلا است. دارو با کاهش ویروس در خون و ترشحات منجر می‌شود که حتی درصورت تماس اتفاقی با خون و ترشحات این افراد، ویروسی برای انتقال وجود نداشته باشد
اچ آی وی یک بیماری عفونی است که مخصوص گروه خاصی نیست.
بیماری اچ آی وی مخصوص طبقه، قشر و یا گروه خاصی نیست، این بیماری یک بیماری عفونی است که اگر عامل آن وارد بدن هرکسی شود آن فرد می‌تواند به بیماری مبتلا شود. چون ویروس درون گلبول‌های سفید خون و ترشحات جنسی وجود دارد، و همه افراد دارای گلبول سفید در خون و ترشحاتشان هستند، پس هرکسی که با ویروس در تماس باشد، می‌تواند مبتلابه عفونت اچ آی وی شود.
نظر شما :