جایگاه عشق در مغز کجاست؟

برای پاسخ به این سوال به  بررسی مطالعه هسیوان چو شیه و همکارانش در سال 2022 می پردازیم :

مبانی عصبی زیستی عشق: فراتحلیلی از مطالعات تصویربرداری عصبی عملکردی انسان در مورد عشق مادرانه و رمانتیک

قلمرو دلبستگی انسانی عمدتاً به عنوان رابطه بین فردی تعریف شده است. یک مطالعه اخیر مفهوم دلبستگی را به رابطه بین یک شخص و یک شی بسط داده و یک متاآنالیز عشق را برای بررسی بسترهای عصبی عشق به برند انجام داده است که نشان داده است پیوندهای قوی بین مصرف کنندگان و برندها را آشکار می کند (به عنوان مثال، "وابستگی به برند"Nike ") و آن را با عشق مادری و عاشقانه مقایسه کرد. این مطالعه گزارش داد که نواحی مغز پوتامن و اینسولا معمولاً برای عشق به برند، عشق مادری و عشق پرشور به‌کار گرفته می‌شوند. با این حال، به نظر می‌رسد که عشق به برند تمایلات متفاوتی نسبت به دو نوع دیگر عشق بین فردی نشان می‌دهد، عشق به برند باعث فعال شدن مغز مخطط پشتی می شود در حالی که نواحی قشری پراکنده هسته آکومبنس(NA) و ناحیه تگمنتال شکمی (VTA)و گلوبوس پالیدوس، برای عشق مادری و رمانتیک فعال می شوند. این نتایج شباهت و اختلاف بین عشق به نام تجاری و عشق بین فردی را برجسته می کند، با این حال، بسترهای خنثی مشترک و غیر قابل تفکیک مرتبط با عشق مادرانه و رمانتیک از دیدگاه عصبی زیستی و تکاملی نامشخص است.

این متاآنالیز کمی مطالعات تصویربرداری عصبی عملکردی در مورد عشق مادرانه و رمانتیک در عشق انسان، سه یافته اصلی را به دست می‌دهد. ابتدا، نواحی مغزی فعال شده قابل توجهی مرتبط با عشق مادری در VTA چپ، تالاموس راست، جسم سیاه چپ و پوتامن چپ یافت شد. نواحی مغزی مرتبط با عشق رمانتیک در ناحیه تگمنتال شکمی (VTA) دو طرفه گزارش شده است که نشان دهنده ماهیت بسیار ارزشمند روابط عاشقانه انسانی است. دوم، به نظر می‌رسد که عشق مادرانه و رمانتیک با فعالیت‌های عملکردی در VTA چپ مرتبط است، که نشان‌دهنده درگیری مکانیسم‌های مغزی پایدار از نظر تکاملی در بین دو نوع عشق انسانی است. در نهایت، مقایسه مستقیم بین عشق مادری و رمانتیک، فعال شدن پوتامن قوی‌تری را برای عشق مادری نسبت به عشق رمانتیک نشان داد، که نشان می‌دهد پوتامن ممکن است نقش مهمی در اتصال به نواحی زیر قشری و قشری برای درجه بیشتری از تنظیم شناختی-عاطفی دلبستگی(عوامل شناختی شامل جنبه‌های عملی فکر و فرایندهای فکری زیادی می‌شود، ازجمله ادراک، توجه، شکل‌گیری دانش، حافظه و حافظه کاری، قضاوت و ارزش گذاری، عقل و محاسبات، قدرت حل مسئله و تصمیم‌گیری، منطق و تولید زبان. فرآیند شناختی از دانسته‌ها استفاده می‌کند و دانش جدید به‌دست می‌آورد. شناخت به توصیف، اکتساب، ذخیره‌سازی، تبدیل، و مورد مصرف قرار دادن دانش می‌پردازد. عوامل مختلفی همچون ادراک، حافظه، زبان، استدلال، و تصمیم‌گیری از جمله فرایندهای ذهنی هستند که در مراحل گوناگون شناخت دخالت دارند)داشته باشد.

عشق مادرانه و رمانتیک هر دو برای تولید مثل بسیار مهم هستند و شامل رفتارهای دلبستگی با پاداش بالا هستند. مطالعات نوروبیولوژیکی دلبستگی در مطالعات تصویربرداری عصبی حیوانی و انسانی نشان داده است که هماهنگی مسیرهای اکسی توسینرژیک و وازوپرسینرژیک، همراه با سیستم پاداش دوپامینرژیک، به شکل‌گیری و حفظ عشق مادرانه و رمانتیک کمک می‌کند. در مطالعه حاضر، یک متاآنالیز کمی تصویربرداری عصبی انسان را برای شناسایی بسترهای عصبی مشترک و مجزا، مرتبط با عشق مادرانه و رمانتیک ، با استفاده از رویکرد برآورد احتمال فعال‌سازی (ALE) انجام شده است. نتایج رویکرد برآورد احتمال فعال‌سازی (ALE) فعال شدن قابل توجهی در نواحی مغز در ناحیه تگمنتال شکمی چپ (VTA)، سمت راست تالاموس، جسم سیاه چپ و پوتامن چپ برای عشق مادری نشان داد، اما درعشق رمانتیک هر دو طرف ناحیه تگمنتال شکمی (VTA) فعال شدند. تفاوتهای نیمکره ای در عملکرد VTA وجود دارد. VTA سمت راست با رفتار «خواستن» و VTA سمت چپ بیشتر با «دوست داشتن» مرتبط است. این یافته ممکن است نشان دهنده تمایل بیشتر برای ترکیب دوست داشتن و خواستن در رفتارهای عاشقانه باشد. شواهد تصویربرداری عصبی متاآنالیز نشان می دهد که در عشق رمانتیک دخالت بیشتر عوامل شناختی-عاطفی در دلبستگی به همسر و تمایل بیشتر به ترکیب دوست داشتن و خواستن در انجام رفتارهای عاشقانه را نشان می دهد. تجزیه و تحلیل ها، پیوند و همگرایی عملکردی ناحیه تگمنتال شکمی (VTA)، را در بین دو نوع عشق انسانی برجسته می کند، که نشان دهنده یک مکانیسم عصبی زیستی مشترک بین عشق مادرانه و رمانتیک با ریشه های تکاملی است. 

نتیجه گیری :
یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که پردازش عشق مادرانه و رمانتیک شامل تنظیم عاطفی و انگیزشی مرتبط با سیستم‌های دوپامینرژیک است. شواهد تصویربرداری عصبی ما از این ایده حمایت می‌کند که عشق مادرانه و رمانتیک منشأ تکاملی و مبنای عصبی زیستی مشترک در مغز انسان دارند.